سنگرتان مدرسه، تفنگتان مداد، درس بخوانید

به نام خداى يكتا كه نام او راحت روح است و پيغام او مفتاح فتوح و سلام او در وقت صباح مؤمنان را صبوح است و ذكر او مرحم دل مجروح است و مهر او بلا نشينان را كشتى نوح است. اى جوانمرد، در اين راه مرد باش و در مردى مرد باش و با دل پر درد باش.

الهى، خواندى تأخير كردم، فرمودى تقصير كردم.

الهى، عمر خود بر باد كردم و بر تن خود بيدار كردم.

الهى، بساز كار من، بنگر به كردار من.

الهى، از پيش خطر از پس راهم نيست، دستم گير كه جز فضل تو پناهم نيست. اى آنكه هنگام بلا و رنج ملجاء و در سختيها فريادرس منى، من به درگاه تو مى‌آيم و تو را فريادرس مى‌دانم و به تو پناه آورده‌ام نه يكى ديگر و از درى جز درگاهت گشايش نمى‌طلبم. پس تو اى خدا، به فريادم رس و عقده‌هاى قلبم بگشا، اى آنكه عمل اندك و ناچيز بندگان را مى‌پذيرى و از گناهان بسيار درمى‌گذرى از من هم اين عمل كم را بپذير و از گناهان بسيارم درگذر كه تو بسيار مهربان و آفريننده‌اى.

اين وصيت نامه بنده گنهكارى است كه آمده تا در ميدان نبرد با خصم زمان و دشمنان اسلام با اهداى خون خويش در راه اسلام و خداى خويش گناهانش انشاء الله بخشوده شود و روحش آزاد گشته تا از اين دنياى فريب و زينت به دنياى قرب الهى و پيامبران و ائمه عليهم الصلوة والسلام، شهيدان والاى چون بهشتى و رجائى و باهنر و مدنى و دستغيب و صدوقى و اشرفى برسد بله اين خواسته و آرزوى قلبى و نهائى من است و با اين كوله‌بار گناهان و خطايا و آزار و اذيت همسر و فرزندانم چگونه لياقت چنين حيات جاودانى توانم داشت ولى چه كنم كه هنوز هرزم، گناهكار و ترسان.

خداوندا، از عهده شكر تو چگونه برآيم كه اين همه معصيت را مرتكب شدم و باز هم توفيق شركت در جبهه‌هاى حق عليه باطل و انجمن عطا فرمودى.

...

...

بچه‌هاى من، سنگرتان مدرسه، تفنگتان مداد، درس بخوانيد و راه مرا ادامه نه، بلكه راه مرا راه سالار شهيدان حسين (ع) عليه السلام.

وصيت نامه حاصل طلب‎