روز جشن رفع سوء قصد به جان شاه، مرا با خود بردند
به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی، سید حسین طالبی، سال 1334 خورشیدی در شهر نیشابور دیده به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در کنکور دانشسرای راهنمایی خیام نیشابور پذیرفته شد و در رشته علوم انسانی به تحصیل پرداخت. او هنگامی که به عنوان نگهبان در گروهان لشگرک تهران مشغول خدمت بود، توسط رکن 2 دستگیر و تحویل ساواک گردید. طالبی درباره چگونگی دستگیری خود می‌گوید:
« روز چهارم فروردین 1354، با توجه به این که در جشن رفع سوء قصد شاه که در گروهان لشگرک تهران در اسفند ماه برگزار شده بود، به عنوان تنبیه نگهبان بوده و در مراسم نگهبان پیشه در جایگاه ایستاده بودم، متوجه شدم که دو نفر از رؤسای ارتش همراه با دو دژبان به طرف اینجانب می‌آیند. با توجه به اطلاعاتی که هفته قبل از دستگیر شدن از دوستان در نیشابور داشتم و ساواک برای دستگیری به منزل‌مان در نیشابور یورش برده بودند، یقین حاصل شد که برای دستگیری حقیر آمده اند که با نزدیک شدن تیمسار مقصودی و جعفری، مرا صدا زده و گفته شد تا به ستاد برویم و در بین راه صحبت‌هایی شد، تا به رکن 2 پادگان رسیدیم و پس از تفتیش بدنی و کلیه وسایل در خوابگاه گروهان، مرا منتقل به پادگان شاه آن روز نموده و پس از مدتی چند نفر مأمور ساواک، برای تحویل اینجانب آمده و مرا منتقل به زندان کمیته تهران نمودند.»
طالبی پس از انتقال به سلول انفرادی کمیته، مورد بازجویی قرار گرفت و پس از مدت کوتاهی به ساواک مشهد منتقل شد. او درباره بازداشت خود در کمیته و چگونگی انتقال به زندان وکیل‌آباد مشهد می‌گوید:
« ابتدای ورود با فحاشی و کتک مختصری پذیرایی، سپس وارد سلول انفرادی نمودند که وضعیت سلول بسیار بد بود و تا 13 فروردین در سلول انفرادی بودم که سپس برای بازجویی به ساواک مشهد، منتقل شدم. در بین راه دستبند بسته بودند و در بین راه گاهاً یکی از مأمورین سلاحش را نزدیک من قرار می‌داد تا عکس العمل مرا ببیند که مسلماً یک توطئه بود. احساس کردم اسلحه خالی است و می‌خواهند مرا وادار به عکس العمل نمایند که با اطلاع از مکر آنان، نسبت به وجود اسلحه اعتنائی نمی‌کردم. »
سید حسین طالبی پس از پایان دوران بازجویی، در دادگاه نظامی به 8 ماه زندان محکوم شد. ایام محکومیت را در بازداشتگاه ساواک گذراند و در چهارم آذر ماه سال 1354 از زندان آزاد شد. بعد از آزادی مجدداً همگام با مردم به مبارزه بر ضدرژیم شاه پرداخت و بعد از پیروزی انقلاب به عنوان دبیر آموزش و پرورش به خدمت ادامه داد. او در سال 1358 ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد.
