وصیتنامه یا مرآت اخلاص؟

     به نام خدا که جز از عدلش از چیزی بیمی ندارم و به نام او که زندگی در راه او معنی می دهد و برای غیر او گمراهی و زندان است. با ورود و سلام به نور چشم و قل تپنده و امید مستضعفین جهان امام عزیز خمینی و سلام بر شهیدانی که در راه اعتدال حق و برقراری حکومت اسلامی جان خود را عاشقانه و خالصانه و از روی آگاهی به خدای خود تقدیم نمودند و با این جان نثاری گواهی دادند که: ای حسین اگر در زمان تو بودیم به ندای هل من ناصر تو پاسخ می دادیم و حال در این زمان به ندای نائب تو پاسخ مثبت می دهیم».
در این زمان که اسلام عزیز به فداکاری و از خود گذشتگی احتیاج دارد وظیفه خود دانستیم که به مسئولیتی که اسلام به عهده من قرار داده وفا کنم چون می دانم تنها نام خود را مسلمان گذاشتن و شعار اسلامی دادن کافی نیست و باید در عمل به شعارها وفا وفا کرده و تنها دل خود را به شعار گرم نکنیم و با خود فکر کنیم که آیا خلیفه خدا بودن فقط در شعار دادن است و آیا ما در برابر خدا مسئولیت نداریم.
به جای عزا در شهادت من جشن بگیرید چون اینگونه مرگ را خود انتخاب کردم و نمی خواستم از این موقعیت بی ثمر بمانم و مرگم جز در راه خدا در راهی دیگر باشد و یا مانند مرداری خود و به خود بمیریم.
ملت عزیز آگاه باشید که اکنون شما در حال امتحان در برابر خدا می باشید. مبادا دنیا و مادیات دنیا شما را از معنویت دور کند و شما را از کمک به اسلام که اکنون بهترین موقع است باز دارد. ای ملت عزیز، امام عزیز را تنها نگذارید و به ندای او پاسخ دهید و با این پاسخ مشت محکمی به ضد اسلامیان بزنید.