آنکه قلبش خالی از مهر امام است بر سر مزارم نیاید
به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی، شهید محمد دانشور مردست در دومین روز از دومین ماه سال ۱۳۴۷ شهر مشهد مقدس دیده به جهان گشود.
او پس از سپری کردن دوران کودکی تحصیلات خود را تا مقطع پنج ابتدایی ادامه داد و به دلیل نامساعد بودن زندگی خانواده از ادامه تحصیل انصراف داد و در کارگاه نان بستنی مشغول به کار شد. با تمام اعضای خانواده، دوستان، همسایه‌ها خوش اخلاق بود و در مدرسه نیز از او راضی بودند. به اهل بیت علیهم السلام ارادت فراوان داشت.
مادر شهید می‌گوید: همیشه در مواقع تنهایی در فکر بود و گریه می‌کرد و از امام حسین علیه اسلام می‌خواست آرزویش را برآورده کند، خلاصه خیلی با تقوا و پرهیزگار بود و سعی می‌کرد به مردم کمک کند.
به عضویت بسیج محل در آمد و با بسیج همکاری داشت تا این که در سال ۱۳۶۵ به جبهه غرب کشور با مسئولیت تخریب اعزام شد.
سرانجام شهید محمد دانشورمردست سی و یکم اردیبهشت سال ۱۳۶۵ در منطقه حاج عمرابه درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در وصیت نامه این شهید والامقام اینگونه آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود به سید رسل و ائمه معصومین و خصوصا امام زمان (عج) و نائب بت شکن و شب شکن و نور آفرین او یعنى امام امت
قبل از شروع به وصیت نامه ناقابلم از همه فامیل و دوستان و آشنایان و همکارانم تقاضاى عفو و بخشایش دارم و اگر با دست یا زبانم مرتکب اذیتى نسبت به هر یک از این اشخاص شده‌ام براى رضاى خدا از جرمم بگذرند که دستم از همه جا کوتاه و محتاج دعاى خیرم.
آرى فامیل عزیز و دوستان گرامى، بالاخره لطف و کرم خداوند متعال شامل حال این بنده ناسپاس و بى‌مقدار نیز شد و در عوض مرگ سیاه در بستر، مرگ سرخ در راه هدف نصیبم نموده. بدین خاطر است که گریستن به حال من برایتان سودى ندارد بلکه اگر به جاى این کار در عاقبت کار خود اندیشه کنند بهتر خواهد بود. اما اگر خواستید محبت خود را نسبت به من ابراز نمائید مى‌توانید سلاح بر زمین افتاده مرا از زمین برداشته و هدفم را که اعتلاى اسلام و زنده نمودن ارزش‌هاى انسانى است تعقیب نمائید.
اگر مى‌خواهند پدر و مادرم کمر دشمن را بشکنند هرگز از خود ضعف نشان ندهند و چه خوب بود اگر پدرم مرا به دست خودش به خاک مى‌سپرد، که اگر این کار صورت گیرد آن را به منزله رضایت ایشان از خودم دانسته و در پیش خدا روسفید خواهم بود.
از کسانى که قلبشان خالى از مهر و محبت به امام و انقلاب است خواهش مى‌کنم با حضور در مزارم عذابم ندهند و من خجالت مى‌کشم با این کوله بار گناه بگویم عزم سفر به سوى لقاء الله دارم ولى اگر فضل و کرم خدا مرا در خودش جذب و ذوب کرد و از این زندان دنیا آزاد کرد و در پیش خالقمان خودش برد تا به من کرمش را نشان دهد و بزرگوارى ائمه معصوم را با شفاعتشان نشان دهد، از همه بالاخص خواهرانم و مادر و پدرم و برادرانم و فامیل‌هایم و دوستانم مى‌خواهم از دورى من نگریند بلکه به اسارت زینب و ایثار حضرت ابوالفضل و شهادت على اصغر و على اکبر و جد بزرگوارشان سید الشهدا که مظلومیتشان ظلم را سرنگون کردند گریه کنند و به یاد مسلم گرانبها و دو فرزندش گریه کنند، براى شهادت مظلومانه آقا مصطفى خمینى و محمد منتظرى و سید بزرگوار و مظلوم ایران آیت الله بهشتى و یارانش ۷۲ نفر گریه کند، براى پیروزى حق بر باطل و خلاص شدن تمامى ملتهاى مستضعف از زیر یوغ مستکبرین گریه کند و مرا هر جائى که خودتان مى‌خواهید اگر شهید شدم مرا به خاک بسپارید.
پدر و مادرم، براى من گریه نکنید براى آقا امام حسین گریه کنید.
والسلام
