روایتی از عزاداری مردم مهاباد در مراسم تشییع پیکر شهید کاوه

درباره شهید کاوه، گفتنی‌ها زیاد است. روح بلندش در شرح، کلام و وصف نمی‌گنجد. وی درباره شرح حال زندگی خودش در پاسخ به این سوال که شما فرزند کجا هستید؟ گفته بود: «من فرزند کردستانم.» امنیت کردستان مدیون او است و پاکسازی جاده‌های مهاباد، پیرانشهر و سردشت مدیون دلیری این سردار بزرگ اسلام است. امروزه حماسه سردار رشید سپاه، شهید محمود کاوه، در سقز و تپه‌های مریوان به گوش می‌رسد.

بیژن عابدی همرزم شهید محمود کاوه در خصوص دلیری این شهید بزرگوار در مقابله با کومله و دموکرات روایت کرده است:

شهید کاوه معلم قرآن، یک قاری خوش صوت و برجسته، یک عارف شب‌بیدار و دردمند، یک فرمانده قاطع، دلیر و شجاع و در عین حال ساده و مهربان و صمیمی بود. وی در عملیات‌ها نترس بود و این موضوع از سابقه جنگ‌های او در کردستان عیان است.

سال ۱۳۶۲ در لشکر ویژه شهدا بودم، هر گاه این لشکر از خیابان‌های مهاباد عبور می‌کرد، به خاطر نظم و دقت در صفوف و حضور فرمانده شجاعی، چون محمود کاوه در میان لشکر، باعث تعجب و تحسین مردم شهر می‌شد.

اعتراف شکست حزب دموکرات در مقابل شهید کاوه

در عملیات «لیله القدر» یکی از افراد دفتر سیاسی قاسملو (دبیر حزب دموکرات کردستان) دستگیر شد. برادران اطلاعات از او بازجویی کردند. او در گزارش خود چنین گفته بود: «زمانی که عملیات از چند محور آغاز شده بود، قاسملو آمده بود و گوش می‌کرد. ناگهان صدای شهید کاوه در این محور شنیده شد. قاسملو وقتی صدای این فرمانده دلیر و نترس را شنید، برخاست و به من گفت: «به آن یگان بگویید که مقاومت شما در آنجا بی‌فایده است؛ چون کاوه در مقابلشان مقاومت می‌کند.»

شهید کاوه همچون شیر در ارتفاعات کردستان می‌غرید

شهید کاوه سال ۶۲ در کردستان غوغایی به پا کرد. آن زمان یکی از فرماندهان حزب منحله کومله به سپاه میاندوآب نامه‌ای به این مضمون نوشته بود: «ما در فلان مقر هستیم، اگر قدرت دارید، بیایید و بجنگید.» حدود عصر بود که برادران واحد اطلاعات - عملیات سپاه میاندوآب نامه را به فرمانده لشکر ویژه شهدا رساندند. آن گاه شهید محمود کاوه در عرض ۲ ساعت تمام یگان‌ها را برای عملیات و مقابله با حزب منحله کومله آماده کرد و آن حزب را از پای درآورد. او، چون شیر در میان شیار‌ها و ارتفاعات می‌غرید و ضد انقلاب‌ها را قلع و قمع می‌کرد.

۱۱ شهریور سال ۱۳۶۵ که شهید کاوه در عملیات کربلای ۲ به درجه رفیع شهادت رسید، مردم مهاباد پابرهنه زیر پیکر پاک و مطهر این سردار، بر سر و سینه می‌زدند، اشک می‌ریختند و ضد انقلاب را نفرین می‌کردند.