نگاهی به زندگی و نامه به جا مانده از شهید« حجت اله افسرده»
نوید شاهد البرز؛ شهيد «حجت اله افسرده» در تاريخ هیجدهم دیماه 1341، در خانواده ای مذهبي و متدين در شهر تهران ديده به جهان گشود. دوران كودكي را با شور و نشاط خاصي به پايان رسانيد و در سن هفت سالگي براي كسب علم و دانش وارد مدرسه شد و به تحصيل پرداخت دوره ابتدايي را با موفقيت به پايان رسانيد و ديگر به علت فقر مادي نتوانست به تحصيل ادامه دهد بنابراين ترك تحصيل كرد و به كار آهنگري مشغول شد و به خرج خانواده و امرار معاش كمك مي كرد.
در اوايل انقلاب در اكثر تظاهرات ها و راهپيمايي ها شركت مي كرد تا هر چه زودتر رژيم پهلوي سرنگون شود بعد از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي به فرمان امام به عضويت بسيج در آمد و عضو فعال اين نهاد گرديد.
در پي شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران هم چنان
به فعاليتش ادامه مي داد تا اينكه به خدمت مقدس سربازي فرا خوانده شد و در زير
پرچم اسلام به خدمت پرداخت و پس از پايان دوره آموزش به سوي ميدان هاي نبرد شتافت
و به مقابله پرداخت تا اينكه سرانجام در تاريخ دهم شهریور ماه 1362، در منطقه عملياتي بانه بر اثر اصابت تركش به شهادت
رسید. تربت پاک شهید در «امامزاده محمد کرج» نمادی از ایثار و شهامت در راه وطن است.
نامه ای از شهید « حجت اله افسرده » به یادگار مانده است که در ادامه مطلب می خوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان
سلام و درود به صاحب زمان (عج) تعالی شریف و نایب برحقش حضرت روح الله خمینی مدظله العالی و با درود و سلام بر رزمندگان سلحشور اسلام که در جبهه های حق علیه باطل می جنگند و با درود و سلام به روان پاک شهدای این میهن اسلامی بالاخص شهیدان ایران و این جانبازان و شیفتگان راه الله و دعای این امام امت بدرقه راه این جانبازان باشد که به امید خدا هر چه زودتر پیروزی نصیب آنها گردد و با سلام خدمت پدر و مادر گرامی و ارجمندم امیدوارم که در پناه خداوند متعال خوش و خرم باشید. باری اگر از احوالات اینجانب فرزند خود خواسته باشید به حمدا... سلامتی برقرار است ملالی نیست جز دوری روی شما که آن هم به زودی زود دیدارها تازه گردد.
باری پدرجان! اگر از احوالات برادر این جانب خبری دارید مرا هم باخبر کنید و خدمت برادرانمان آقا رضا و آقا حسن و حسین و خواهران عزیزه مهربانم و رباب و معصومه سلام مخصوص برسان و خدمت پدربزرگ و مادربزرگ و دایی ناصر و دایی محمود و دایی محمد و خاله گرامیم مریم و خدیجه زن دایی کوچک و بزرگ با اهل خانواده سلام گرم برسان و از احوالات من آنها را جویا فرمایید.
باری پدرجان! خدمت عموی عزیزم اهل خانواده سلام برسان و خدمت حاجی محمد سلام برسانید. پدرجان! علی یک ماه است که نامه برای من نداده آیا شما باخبر هستید؟ مرا هم باخبر کنید و هرچند که می گویم و نامه برایتان می نوشتم و برای من می نوشتید که علی آمده یا نه پدرجان! اگر ده سال هم خدمت من طول بکشد تا علی به خانه نیاید من هم این آخرین نامه است و دیگر به خانه نمی آیم و شما هم از نامه صرفنظر نکنید.
من نامه برای شما نمی فرستم ولی شما نامه بفرستید و به من روحیه بدهید.
پدرجان! به مادرم بگو که از قول من روی پدربزرگ و مادربزرگ را ببوسد. راستی یادم نبود از احوالات دایی ناصر و دایی محمد هم مرا باخبر کنید که شنیدم دایی ناصر به جبهه رفته است و از احوالات حاج خاله و بچههایش مرا باخبر کنید. پدرجان! دیگر عرضی ندارم جز سلامتی شما از درگاه خداوند متعال پروردگارا تمام رزمندگان ما را در جبهه های اسلام پیروزشان بگردان.
بارالها! ترا قسم می دهم به جگر سوخته حضرت فاطمه زهرا تمام مجروحین و معلولین انقلاب اسلامی را شفا عنایت فرما. خدایا! شهدای ما را با شهدای کربلا محشور بگردان. پروردگارا! طول عمر رهبر ما را به بلندی آسمان پرولایت طولانی بگردان. خدایا! به مادران و پدران شهدا صبوری همانند صبر ایوب عطا فرما. والسلام علیکم و رحمت ا... و برکاته
خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار از عمر ما بکاه و به عمر او بیفزا همیشه بعد از نمازتان امام امت را دعا کنید.
منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري
