سه وصیت خواندنی یک شهید قزوینی
شنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۳۲
رضا بهرامی، یکم فروردین ۱۳۴۶، در روستای زرجه‌بستان از توابع شهر آبیک به دنیا آمد. پدرش عبدالحسین، کشاورز بود و مادرش شاهدانه‌بانو نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. بیستم خرداد ۱۳۶۶، در سردشت بر اثر اصابت سهوی گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
به گزارش نوید شاهد قزوین:
وصیت نامه شهید رضا بهرامی
اسم کوچه مان را کوچه شهید بگذارید
...و سلام بر پدر مهربانم که با سختی های فراوان مرا بزرگ و تربیت کرده و
خودش هم از این دنیا رفته است.
سلام بر مادر مهربانم که با سختی های زیاد مرا بزرگ کرده و به والاترین
درجه ی افتخار، یعنی شهادت در راه وطن و اسلام رسانده است.
...و سلام بر برادران عزیز و مهربانم که با دعاهای خویش مرا بدرقه نمودند.
درود بر امت اسلامی ایران و بر شما ملت شهیدپرور ایران؛ اکنون که من به
درجه ی والای شهادت نایل آمدم، از شما ملت همیشه در صحنه می خواهم که تا
آخرین قطره ی خون خود با دشمنان کفر بجنگید و با مشتی گره کرده بر دهان
یاوه گویان غرب بکوبید.
از مادر عزیزم می خواهم که برای من گریه نکند و همیشه به یاد شهیدان انقلاب
اسلامی باشد و از برادرانم می خواهم که با تمام قدرت با دشمنان دین و
کشورمان مبارزه کنند.
ای دوستان و برادران عزیزم! این شما هستید که این انقلاب را نگه داشته اید؛
پس همیشه برای حفظ و دفاع از ایران، دست در دست هم داده تا این انقلاب
همیشه تداوم داشته و پا برجا بماند.
پیام من به دوستان این است که: پس از شهادتم، می خواهم حجله ای بزرگ برایم
درست کنید و اسم کوچه مان را کوچه شهید بگذارید و بر مزارم با صدای بلند
فریاد بزنید: «شهیدان زنده اند الله اکبر».
منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.
نظر شما
