شهید «شهریاری» دانشمندی معتقد بود

به گزارش خبرنگار نوید شاهد، بیستم فروردین هرسال، یادآور نام و مقام شهیدان گلگون کفن قافله پیشرفت و اقتدار و عزت ایران اسلامی است. دانشمندان و نخبگان شهید راه توسعه و تجهیز صنعت و فن آوری هسته ای کشور که در مسیر اعتلای قدرت نرم افزاری و ارتقاء و توانمندسازی دانش و تولید ملی و توسعه دانش بنیان بومی، جان خود را نثار کردند و هدف قساوت و وحشیگری عوامل تروریست و جنایتکار رژیم صهیونیستی قرار گرفتند. به همین مناسبت بهنگام دیدیم تا با بازنشر روایتی منحصر بفرد و شنیدنی از چهره برجسته حکمت و معرفت، تفسیر و کلام و فلسفه اسلامی، «حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی» از شهید «مجید شهریاری»، یادی از این روز و از آن نام آفرینان طریق جاوید خلوص و خدمت، آوریم. با این توضیح که روایت حاضر، در گفتگو با یادنامه تخصصی «شاهد یاران» شماره 200-201 مورخه آذر و دی ماه 1401 انتشار یافته است. 

دانشمند موحد، در مکتب ائمه (ع)، تبدیل به محقق دینی می‌شود

مردان بزرگی که در حوزه، دانشگاه یا اماکن علمی و تحقیقاتی دیگر، کوشش دارند، تمام جوهرشان را از علم دارند. برای اینکه این جوهر، گرانبها باشد، عظمت، جلال و شکوه علم را پاس می دارند. چون علم آنها انه ای از خداست. به همین دلیل علم خود را همانند گرانبهایی حفظ می کنند. مخصوصا آن عزیزانی که در این راه، شربت شهادت نوشیدند. یکی از پیشگامان این مسیر، شهید مجید شهریاری رضوان الله تعالی علیه می باشد. دانشمند دانشگاهی، حرم و حریم را در محدوده دانش و پژوهش می داند. زیرا فرد موحد اسلامی، شاگرد مکتب ائمه طاهرین (ع) است. فرد دانشمند دانشگاهی، وقتی در مکتب ائمه علیهم السلام بار یافت، به عنوان محقق دینی تلقی می شود.

تقریری از نسبت «علم- عالم- معلوم» در هندسه معرفت دینی

تحقیق فرد عالم اینگونه است که وقتی وارد دانشگاه شد، درباره علم تحقیق می کند. این علم را با آن جامه ابریشم‌اش حفظ می کند و آن را برهنه و عریان نمی کند. علم یعنی شناخت معلوم و هرچه که معلوم دارد، علم همان را می شناسد. معلوم سه ضلعی را علم سه ضلعی عهده دار است. فرد عالم، معلوم پوشیده در حریر را برهنه و عاری از زیبایی نمی کند و زیبایی، شکوه و جلال علم را حفظ می کند. پس عالم دانشگاهی، تمام هویت خودش را با علم، تزئین کرده و می پوشاند. در قدم دوم، در نگهبانی و نگهداری علم می کوشد تا علم، آیینه تمام نمای علوم باشد. هیچ معلومی در جهان نیست مگر اینکه سه ضلع داشته باشد. ضلع اول؛ نظام فاعلی است که از آفریدگار خود سخن می گوید. ضلع دوم؛ نظام داخلی است که از ساختار و هویت درونی خود حرف می زند. ضلع سوم؛ هدفمندی و مقصد و مقصود داشتن است که از آن به نظام غایی یاد می شود. اگر کسی این معلوم را که مثلث است و این سه ضلع را دارد، به خوبی بشناسد، علم او هم مثلث است و خودش هم مثلث بار می آید.

علمی همچون «عبادت»، عالمی همردیف «عابد»، دانشگاهی به‌شکل «معبد»

یک محقق دانشگاهی نظیر شهید مجید شهریاری و همدوره ای های او، جامه ای پهن کرده اند به نام جامه دانش و این جامه علم، همانند آینه ای است که آن معلوم را نشان می دهد. در هر رشته که این عالمان رهرو طریق الهی وارد شده اند، آن رشته، مثلث است و اضلاع آن، مثلث. همه می گویند «هوالله». ثمره عمر این عالمان و نتیجه کوشش، تحقیق و تالیفشان، توحیدی است. اگر شخص عالم در تمام لحظات، موحدانه تلاش و کوشش کند، چنین علمی می شود «عبادت» و چنین عالمی می شود «عابد» و چنین دانشگاهی می شود «معبد» و چنین معلوم آفرینی می شود «هوالمعبود». بزرگانی همچون شهید شهریاری و شهدای دیگر که شربت شهادت نوشیدند، از این گروه افراد هستند.

شهادت «شهریاری»، داغی بر دل همه ما بود

دیدار من با شهید شهریاری در اواخر ماه مبارک رمضان هرسال بود. آن سال ها ماه رمضان مصادف با فصل تابستان بود و من مدتی به شهر دماوند می رفتم. شهید شهریاری هرسال نزدیک عید سعید فطر به دماوند می آمد و نماز عید را به جا آورده و مسائل شرعی را مطرح می کرد. شهید شهریاری دانشمندی معتقد بود. ایشان را به عنوان یک استاد دانشگاه می شناختم اما مطلع نبودم در مساله هسته ای فعال هستند چون در این خصوص صحبتی با من نداشتند. روزی که ایشان شهید شد، داغی بر دل همه ما بود و آن روز بود که متوجه شدم ایشان در راه هسته ای و پیشرفت کشور به شهادت رسیده است.

تعالی علم در طریق حکمت ربوبی

متاسفانه افرادی در غیر دیار اسلامی ممکن است که جامه دانش در بر کنند اما این جامه را پاره و مندرس کرده و سپس آن را پوشیده اند. آن جامه کهنه به کسی آبرو و اعتبار نمی دهد. بلکه آبرو را هم از بین خواهد برد. این ها «علم» را بی حیثیت کرده اند چون «معلوم» را بی حیثیت کرده اند. آنچه که اینها پوشیده اند، جامه ای است کهنه و این جامه کهنه
آن معلوم فرسوده و مندرس را نشان می دهد. این ها مثلث «علم- عالم- معلوم» را مثله کرده اند. این مثلث زنده را مرده کرده اند و فکر کرده اند این لباس دانش است. علمی که رضایت خداوند را در پی نداشته باشد، به هیچ دردی نمی خورد. اگر علم در راه خدا و خدمت به مردم باشد، آن وقت زیبا خواهد بود. علمی که در راه خدا نباشد آن علم، شفابخش و نافع و پربرکت نیست. اگر علم در راه خدا باشد، نه جنگ جهانی اول و دوم و نه هیچیک از جنگهای دیگر اتفاق نمی افتاد.

خداوند شهید شهریاری و سایر شهدای اسلام را با شهدای صدر اسلام محشور گرداند و به خانواده معظم شهدا مخصوصا شهدای هسته ای، صبر جمیل و اجر جزیل عنایت بفرماید.

روح مطهر شهید شهریاری و تمامی دانشمندان شهید هسته ای شاد. ماهنامنه شاهد یاران یادمان شهدای هسته ای 

انتهای پیام/