نجار زبده که به خوشرویی و مهربانی شهرت داشت

به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی، شهید علی رضا عباسی در فروردین ماه سال ۱۳۴۰ در شهر مشهد مقدس بود که به عنوان اولین فرزند در خانواده مذهبی چشم به عرصه جهان گشود، پس از چند سال وارد دبستان شد و ارائه تحصیل داد، چون علاقه بیشتری به شغل هنری و فنی داشت تصمیم گرفت که در مغازه دکورسازی کار کند. وی به علت علاقه زیاد در خدمت رسانی به هم میهنان خود در بنیاد مستضعفان کار نجاری خود را ادامه داد.

اخلاقش همواره در منزل در حد عالی بود بطوری که همیشه و در همه حال خنده بر روی لبانش نقش می‌بست. با همه مهربان، متواضع، گشاده رو بود. به هر فردی که می‌رسید سلام می‌کرد، برایش تفاوت نداشت دوست باشد یا همسایه، اقوام باشد یا فامیل، آشنا باشد یا غریبه. در برابر مشکلات صبر و پایداری می‌کرد. پیوسته خواهرش را به دامه تحصیل تشویق می‌کرد.

شهید عباسی نهایت هنگام خدمت سربازی در منطقه عملیاتی زبیدات موسیان در یاز دهم دی ماه ۱۳۶۶ بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

در وصیت‌نامه شهید علیرضا عباسی چنین آمده است:

بسمه تعالی

 خدمت پدر گرامی و عزیزم و خدمت مادری بهتر از جانم سلام عرض می‌کنم و امیدوارم حالتان خوب باشد و ناراحتی نداشته باشید از بابت من، چون بالاخره می‌دانم آن وظیفه‌ای که بر گردنم داشتید نتوانستم انجام دهم متأسفم ان‌شاءالله در آن دنیا جبران خواهم کرد از این که این نامه را می‌نویسم منظورم ناراحت کردن شما نیست بلکه فقط می‌خواهم بار سنگینی که روی دوشم می‌باشد شما مقداری از آن را انجام دهید و ازسنگینی بار بکاهید در وهله اول شما پدر و بعد مادر جان،

مادر جان یک خواهشی از شما دارم که این است می‌دانم چقدر برای شما سخت است دور شدن من از آغوش گرم و با محبت شما، بعد از من بی تابی نکنید. در خاتمه مرا حلال کنید دیگر عرضی ندارم.

پسر حقیرتان علیرضا عباسی  ۱۷/۲/۶۶

انتهای پیام/