ذره‌ای آزادی خارج از حد به منافقین ندهید!

چرا در راه خدا جهاد نمی کنید در صورتیکه جمعی ناتوان از مرد و زن و کودک در شهرها اسیر کفارند، آنها دائم میگویند بارخدایا ما را از این شهر و دیاری که مردمش ستمکارند بیرون آور و از جانب خود برای ما بیجارگان نگهدار و یاوری فرست.

براستی که صبح نزدیک است خط سرخ شهادت حسین (ع) تا قیام مهدی (عج) ادامه دارد. پدر، آنچه که می‌تواند گلوی تشنه مرا سیراب کند شهادت است. پدر و مادر خوبم، آنچه که بیش از اندازه روحم را شکنجه می‌دهد ناراحتی و گریه و زاری شما در قبال نبودن من است؛ اگر می‌خواهید روحم شاد و خوشحال باشد از شما می‌خواهم از اینکه صبور، بردبار، شکیبا و خوشحال بوده و افتخار کنید و خدای را شکر و سپاس بی‌کران که چنین فرزندی را با تلاش و کوشش و زحمات فراوان بدین‌جا رساندید و بدین‌سان در راه شما که همان راه خداست مستقیم و استوار گام برداشت.

پدر و مادر عزیز اگر خداوند شهادت در راه خود را بر من لایق دانست مبادا ناراحت شوید، زیرا شهادت نصیب هر کسی نخواهد شد؛ مگر غیر از این است که باید بسوی او برگردیم!؟ پس چه بهتر است در این راه خون دهیم و کشته شویم! تا قطره های خون ما در امواج خروشان دریایی از خون پاک شهیدان افزوده شود. شاید که این قطره های خون بی ارزشم رشدی به درخت اسلام عزیز گردد.

پدر مهربانم اگر چه از دست دادن جوانی چون من برایت مشکل است ولی باید شکر کنیم که نعمتی بالاتر از این نخواهی یافت و تو ای مادر عزیزم اگر چه سال‌ها برایم زحمت کشیدی و از گوشه های بیمارستان شما و پدر عزیز مرا نجات دادید و نتوانستم در پیری عصای دست شما پدر عزیز بشوم و امید داشتید که در آینده مرا پیش‌تان شاد ببینید و چه شادی بهتر از این که همچون برادرانم پیش از دامادی کشته شوم و شاید هم اینگونه پیش خدا عزیزتر باشم. مادر عزیز نبینم که گریه ات را و ناراحتی شما را که مردم را ناراحت کنی، گریه تو برای حسین مظلوم و جوانش علی اکبر باشد.

آنان که مظلوم و بی مادر شهید شده اند که اکنون چهل میلیون عاشقان راه خدا دارد. مادر عزیز گریه ات چون زینب زمزمه وار باشد، صبرت چون صبر فاطمه زهرا س باشد، اگر چه جسمم از پیش تان رفت ولی روحم در نزدتان باقی است. امیدوارم خداوند نیت مرا که فقط در راه او و بفرمان او در راه دفاع از اسلام کشته شدم قبول فرماید. باشد که این انتخاب آگاهانه ام گامی بسوی او برداشت ام باعث خشنودی وی گردد.

وصیت من نه تنها به خواهران و برادرانم، بلکه به کلیه برادران و خواهرانیست که فرزندان صادق و مکتبی در آینده برای اسلام عزیز تربیت کردند تا دیگر اسلام بی یاور و غریب نماند.

اگر چه دشمنان اسلام این آرزو را به گور بردند ولی نباید بی تفاوت بود. پیام من به برادران و خواهران حزب الله این است که ذره ای آزادی خارج از حد به این منافقین ندهید که تفرقه های ایشان از این نوع آزادی شروع می‌شود. من بشما برادران و خواهران وصیت میکنم با مشتی که جواب رژیم طاغوت شاهنشاهی و لیبرالها را دادید، با همان مشت و پس از ایمان و با سلاح الله اکبر بر دهان آن‌ها بکوبید! تا اینکه فساد در میان شما کنده شود. گروه‍‌ها و افرادی که هنوز در کمین ضربه به انقلاب و اسلام و روحانیت و برادران سپاه و دیگر ارگان‌ها و حتی تهمت و تکذیب به ولایت فقیه هستند باید ریشه آن‌ها را کند. بلکه باید با تشعشع ایمان از ریشه آنها را خشکانید تا بتوان هر چه زودتر بدون موانع انقلاب را به تمام جهانیان صادر کرد تا کفار و منافقین نابود شوند.

به امید پروردگار بزرگ در آخر موفقیت و پیروزی رزمندگان اسلام را در آزادسازی کربلای حسین و مرقد عزیز از درگاه پروردگار متعال مسئلت می‌نمایم.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی عج خمینی را نگهدار

والسلام                               
سرباز روح الله سیدعلی اکبر حسینی