تدریس عاشقانه

به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی، استاد شهید مرتضی مطهری از برجستگان و متفکران بزرگ عالم اندیشه اسلامی 13 بهمن 1298 در فریمان و در خانواده ای روحانی دیده به جهان گشود. پدر وی حاج شیخ محمدحسین از شخصیت های روحانی و مورد توجه فریمان بود. در سن 12 سالگی میل و علاقه اش به اسلام و علوم دینی او را به سوی حوزه کشاند. در سال 1311 شمسی به حوزه علمیه مشهد عزیمت نمود و تحصیل مقدمات علوم دینی را آغاز کرد.در همان آغاز اندیشه های مربوط به خداشناسی سخت او را به خود مشغول می دارد به طوری که هدف او از خواندن مقدمات عربی، فقهی، اصولی و منطقی تنها این بود که بتواند آرای فیلسوفان بزرگ را درک نماید. استاد شهید پس از حدود چهار سال تحصیل در حوزه علمیه مشهد، در سال 1315 شمسی عازم شهر قم گردید. وی طی اقامت خود در قم علاوه بر تحصیل علم، در امور اجتماعی و سیاسی نیز مشارکت داشته و از جمله با فدائیان اسلام در ارتباط بوده است. در سال 1331 در حالی که از مدرسین معروف و از امیدهای آینده حوزه به شمار می رود به تهران مهاجرت می کند و در تهران به تدریس، تألیف و سخنرانی های تحقیقی می پردازد. 

حجت الاسلام دکتر "سید محمد باقر حجتی" از محققان و مدرسان علوم قرآنی که آن روزگاران شاگرد استاد شهید مطهری بوده است، تدریس وی را «تدریس عاشقانه» می نامد. در ادامه خاطره ای را خواهیم خواند که دکتر حجتی از آن شهید والامقام در این خصوص بیان کرده اند:

«استاد شهید، هنگام تدریس گاهی آن چنان در تفکر و هیجان غرق می شدند که حتی سرمای شدید و یا گرمای طاقت فرسای فضای جلسه را احساس نمی کردند و عاشقانه سرگرم تدریس می شدند، بدان گونه که هیچ انگیزه ای نمی توانست مسیر تفکر، اندیشه و تمرکز فکری ایشان را پریشان، منحرف و یا دچار آسیب سازد. استاد تمام فصول در حجره ای تدریس می کردند که نه به گاه شدت حرارت ایام گرما، وسیله خنک کننده ای در آن وجود داشت و نه به هنگام سوز سرمای پاییز و زمستان، که گاهی تا مغز استخوان را می آزرد وسیله ای برای گرم کردن فضای جلسه درس در آن تهیه شده بود. به هنگام تدریس، حتی در ایام سرما درب حجره باز بود و استاد عزیز ما هنگام تدریس، آن چنان در بیان مطالب، از خود علاقه و حرارت نشان می دادند که ما در حین درس، آن گاه که گوش به سخنان ایشان سپرده بودیم، سرمای پیرامون خود را غالباً احساس نمی کردیم و زمانی که درس پایان می یافت، تازه احساس می کردیم تا چه اندازه هوا سرد، سوزناک و غیر قابل تحمل است. در طول مدت قریب به دوازده سال که در مدرسه مروی از محضر پرفیض استاد شهیدمان در حکمت و فلسفه اسلامی بهره می جستیم، هرگز سخنی حاکی از خودستایی، از ایشان نشنیدیم و علی رغم مایه های فراوان و سرشار علمی، آن چنان فروتنانه و بی ریا سرگرم بحث می شدند که همه ی حاضران و ناظران مجلس درس را مجذوب خویش می ساختند.»

فعالیت های سیاسی شهید مطهری به طور جدی با قیام خرداد 1342 آغاز شد. ایشان همواره در کنار امام بود، به طوری که می توان سازماندهی قیام پانزده خرداد در تهران و هماهنگی آن با رهبری امام را مرهون تلاش های او و یارانش دانست. چند بار زندان و بازداشت در کارنامه فعالیت های وی ثبت شده است. تا پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن همواره در کنار رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی و مشاوری دلسوز و مورد اعتماد برای ایشان بود. وی سرانجام پس از گذشت سه ماه از پیروزی و به ثمر نشستن انقلاب اسلامی، سه شنبه یازدهم اردیبهشت ماه سال 1358 در تاریکی شب، هنگامی که از یک جلسه فکری - سیاسی بیرون آمده بود، به ضرب گلوله ی گروهک جنایت کار فرقان که به مغز استاد مطهری اصابت نمود به شهادت می رسد و امام و امت اسلام در حالی که امیدها به آن بزرگمرد بسته بودند در ماتمی عظیم فرو می روند. گلزار این شهید گران قدر در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(س) در قم می باشد.

استاد شهید حدوداً از سال 1325 قلم به دست گرفت و در زمینه های مختلف فلسفی، اجتماعی، اخلاق، فقهی و تاریخی آثار زیادی از خود به جا گذاشت. تعداد آثار شهید مطهری به بیش از 70 عنوان کتاب می رسد. برخی از نوشته های او در زمان حیاتش و آثار دیگرش به انضمام سخنرانی ها (بین سا ل های 50-47) و درس هایش نیز پس از شهادتش منتشر شده است. به غیر از آثار منتشر شده، نزدیک به 30 هزار برگ یادداشت و فیش تحقیقی نیز از وی باقی مانده است.