زندگی نامه و وصیت نامه شهيد اسماعيل باشتني

زندگينامه شهيد اسماعيل باشتني

نوزدهم اردیبهشت 1348، در شهرستان تهران دیده به جهان گشود. پدرش غلامرضا، فروشنده بود و مادرش ربابه نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته اتومکانیک درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. پانزدهم بهمن 1364، با سمت کمک‌آرپی‌جی‌زن در اروندرود غرق شد و به شهادت رسید. مزار او در بهشت شهدای شهرستان سبزوار واقع است.

وصیت نامه شهید  اسماعيل باشتني

اللهم اصلخ لی دینی فانه عصمه امری و اصلح لی آخرتی فانما دار مقری النهار من تجاور به ؟؟ مفری و اجعل الحیوة زیادة لی فی کل خیر و الوقابه واحه لی من کل تسر

خدایا اصلاح فرما دین مرا که این مایه حفظ همه شئون من است و عالم اخرتم را اصلاح فرما که آنجا قول ابدی من است و جایگاه فرار من از آزار مردم پست دنیاست.

و عمرم و حیاتم را مایه زیادی هرکار خیر قرار ده و مرگم را موجب راحتی از هر گونه شر در گردان .

اینک در این مقطع حساس که بر من واجب شده که ؟؟ ثمره زندگی ام را در این عمر کوتاهی که بر من گذشته اگر یک مطلب برای من الزامی است و آن اینست که بخدا قسم البته به این خاطر قسم میخورم چونکه میدانم آخرین خواهد بود آخرین تیر مورد ؟؟ بخدا قسم ترسم از آن است که فردا بر من خورده گیرند و مرا قسم سازند کسانیکه کوته نظر و ؟؟ بین هستند که چه که حقیر بر اثر فلان که همه رفته است اما حقیقتا ؟؟؟ را مکانی یافتم که دوباره تولد یافتن را حس کردم و خدا را از عیوب زندگی مبرا ساختم و آخرین دوست داشتم را با رزمم ابراز داشتم آنچه بودم می دانید که شهادت شهادت فی سبیل اله.این برای من شگرف بودبرای من که زندگانی را جاودانی داشته و خود را به خواب و گوشی زده بودم اولین گامم بخاطر خدا بود آمدن به جبهه و دوست دارم آخرین گامم نیز با نام خدا بر زبانم جاری شود البته اگر خدا مرا قبول کند که چه باک سر دادن و شتافتن در راه او آری شاید که زندگی دردناک باشد اما لذتهایی خارج از وصف الهی نیز این دردناکی مدهش را به بهترین وجهی از بین میرد ولی وصف این لذت کاری است نشدنی بلکه لمس کردند و احساس شدنی است و چه زیباست که حداقل هر انسانی یکبار آنرا بچشد اما پیامی دارم البته اگر قابل پیام داران به امت شهید پرور باشم .

اول کلامی دارم به همسنگرانم که محصلان راه نور می باشند و ای دوستان ای سربازان فردای ایران دلاوران عرصه هستی فردای این جان اسلام دوست دارم که ببینم عالم از بعد حیات من بوسیله شما دوستان بهترین خواهد بود و شما رهروان نه من بلکه سالار و سرور شهیدان امام حسین بوده باشید و امام عزیزمان را در یکایک جنگها تنها نگذارید اما ای امت شهید پرور سلحشور همچنان شما راهیان حق باشید و فزاینده انقلاب اسلامی . اما ای پدر و مادر عزیزم من پشیمان نیستم از آمدنم به جبهه و غمگین نیستم از رفتن به پیش خدا و دوست دارم شما را ببینم که مصائب رایمان خریدید و دشمن را مایوس نمودید آری ای مادر و پدر وجدانم اجازت نداد که ببینم این همه در ؟؟ را و سکوت کنم در مقابل آن لذا آمدم و جنگیدم و از دشمن نهراسیدم هرچند که مستلزم آن بود که از شما جدا شوم آری این رایمان خریدم تا سرافکنده پیش خدایم نباشم اما مادر وعده ما بین من و تو جنت رضوان آخر تو بودی که ساختی اینگونه مرا مادرم خواهران و برادرانم را علی گونه ساز که چون او زندگی کنند و چون او بمیرند و ای خواهر و برادرانم همیشه این در ذهنتان باشد که امام حسین و خواهرش زینب الگوی تمام معنی هر آزاری هستند ولکن ای مادر وصایائی دارم که بدین قرار است.

مادر جان من گویا پارسال 15 روز روزه نگرفتم و سالهای گذشته اگر روزه کم گرفته ام بخاطر ناتوانی جسمی و فکریم بوده است و همچنین نماز هم کم دارم یعنی یقین دارم که نمازهایم را به طور کامل نخوانده ام خواهشمندم که اگر میشود تمام مسائل شرعی را از نظر اسلام باید انجام شود انجام دهید و همچنین اگر از دوستانم چه در مدرسه و چه در کوچه پول طلب دارم نوش جانشان و اگر قرض دارم لطفا بپردازید تا روحم آزاد باشد و در آخر امیدم آن است که مرا حلال نموده و عفوم نمائید . به امید پیروزی حق بر باطل . والسلام علی من التبع الهدی.