ادبیات داستانی دفاع مقدس

مقاله پیش رو مستخرج از پژوهشي با عنوان «جستاري در ادبيات داستاني سياه دفاع مقدس » است، ابتدا به نسبت ميان مقوله جنگ و ادبيات به عنوان يکي از پيش فرضهاي مشهور در حوزه ادبيات داستاني جنگ پرداخته شده است.

ادبيات داستاني دفاع مقدس را بي ترديد بايد شاخص ترين جريان ملي و بومي در ادبيات داستاني معاصر دانست. با وجود آفرينش آثار متعدد درباره دفاع مقدس در طول بيش از سه دهه، همچنان فقدان آثار پژوهشي منسجم کاملاً مشهود است.

معمولاً در ايام هفته دفاع مقدس، توجه رسانه ها به اين مقوله و به تبع آن ادبيات دفاع مقدس جلب مي شود. چنين رويکرد مقطعي بستر مغتنمي براي طرح ديدگاه هاي متفاوت و تضارب آرا در زمينه ادبيات دفاع مقدس و گونه هاي آن است. متن ذيل که به صورت کتابچه اي به همت مؤسسة همشهري چاپ شده است ديدگاه نگارنده را دربارة وضعيت ادبيات دفاع مقدس بيان مي دارد.

محمدرضا سنگری، احمد شاکری و حجت‌الاسلام مهدی جهان، ادبیات داستانی دفاع مقدس را در دهه شصت شمسی بررسی می‌کنند.

نگارندگان در جستار حاضر، ابتدا به عنصر شخصیت پردازی توجه نموده، پس از آن به بررسی شیوه های پردازش شخصیت و شگردهای توصیف و پرورش اشخاص در کتاب دا پرداخته اند.