برادرم مهدی از همان طفولیت، بسیار کنجکاو و باهوش بود. علاقه‌ی بسیاری هم به انجام فرایض دینی از جمله نماز، روزه داشت. انقلاب که شد او فعالیتش را در گروه‌های اسلامی و انقلابی آغاز کرد و خط امام و ولایت را به عنوان مسیر فراروی خود برگزید.

شهید «نوروزعلی حسینی‌لاهرودی»، یادگار یوسف سال ۱۳۳۰ در مشگین شهر به دنیا آمد. او توانست تا سال سوم راهنمایی به تحصیل خود ادامه دهد. بعد از آن در سال ۱۳۴۲ به تهران آمد و در یک شرکت شخصی کار می‌کرد. تا این که زمان خدمتش فرا رسید و به خدمت سربازی رفت. بعد از آن ازدواج کرد و دوباره در همان شرکت مشغول به کار شد. 

«یک بار به مرخصی آمده بود، شب برایش رختخواب پهن کردم که بخوابد ساعت ۱ شب بود که بیدار شدم دیدم سعید رختخوابش را جمع کرده و کنار گذاشته است و خودش روی زمین خوابیدم دلم نیامد که بیدارش کنم و تا نماز صبح خوابم نبرد و وقتی برای نماز بیدار شدیم ازش سؤال کردم گفت: مادر من دیگر به خوابیدن روی زمین عادت کرده‌ام و نمی‌توانم روی رختخواب بخوابم.» آنچه خواندید روایتی از زمانه شهید «سعید جهانگیری» که در ادامه می‌خوانید.

همواره در تلاش بود که مراسم تشییع شهیدان باشکوه و عظمت خاصی برگزار گردد و سرکشی از خانواده‌های شهدا و ایثارگران جزو برنامه‌های همیشگی و برادران بسیج و سپاه بود. در برپایی مجالس دعا و نیایش و هرچه باشکوه، سفر هفتگی قم و جمکران و جمع آوری کمک‌های مردمی به جبهه‌های نور علیه ظلمت فعالیت چشمگیری داشت. آنچه خواندید بخشی از زمانه شهید «جلال زهره‌وند» بود که در ادامه تقدیم مخاطبان می‌شود.

شهید «علی‌اکبر حاجی عابدینی»، یادگار عباس  و صغرا بیست و پنجم اسفند ۱۳۴۷ در  روستای پارچین از توابع شهرستان پاکدشت به دنیا آمد. او پایان دوره راهنمایی درس خواند. همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، تاثیر آن سال‌های ایثار و شهادت بر روی شخصیت علی اکبر کاملا واضح بود. او در سن و سال نوجوانی، پسری پُر شور، فعال و علاقه‌مند به انقلاب شده بود. همین خصوصیات او را جذب کمیته انقلاب اسلامی کرد. تا آن جا که بیشترین وقت خود را در این نیرو می‌گذراند.

دوران تحصیل فردی بسیار صبور و آرام و مودبی بود و با همه همکلاسی‌ها برخورد خوبی داشت. همیشه در سلام کردن پیش دستی می‌کرد، به پدر و مادر احترام می‌گذاشت و هرگز بدون اجازه آنها کاری نمی‌کرد. معلمین از او راضی بودند او به نماز اول وقت و شرکت در نماز جماعت اهمیت می‌داد و در کار‌های دسته جمعی شرکت می‌کرد. آنچه خواندید بخشی از زمانه شهید «حسن کارشکی» است، که در ادامه تقدیم مخاطبان می‌شود.