شرم دارم در محضر اباعبدالله (ع) سر داشته باشم

به گزارش نوید شاهد فارس، قدم كه در آستان مسجد المهدي (عج) مي گذاري شميم عطر شهادت تو را سرمست مي كند. در ناگزير رفتن و ماندن، حسي نجيب، تو را به سمت كتابخانه ي مسجد مي كشاند. در عطر تغزل و باروت گم مي شوي و چشم هايت به مقبره اي كوچك مي افتد كه مردي بزرگ با تني بي سر در آغوش شهادت آرميده است.

شهيد حاج "شيرعلي سلطاني" 25 دی ماه 1327 در محله ي كوشك قوام شیراز در خانواده اي متدين و مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا مقطع ششم ابتدايي گذراند. پس از آن بر حسب علاقه به حوزه ي علميه رفت.

وی در ايام شكوهمند انقلاب اسلامی، همزمان با اوج گيري مبارزات امت اسلامي عليه حكومت ستم شاهي در بسياري از فعاليت هاي سياسي و انقلابي شركت می كرد و در اين مسير بارها از سوي مقامات امنيتي رژيم مورد بازخواست قرار گرفت.
 

پس از پيروزي انقلاب اسلامی به خیل سبزپوشان سپاه پاسدارن پیوست. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه شد و چندين بار در جبهه حضور يافت.

"شیرعلی" ايام جواني دل سروده هاي خود را كه از روحي آرام و ملكوتي سرچشمه مي گرفت با صداي دلنشين و خوش آواي خويش مجلس و محفل مذهبي و شامگاهان مغموم جبهه را با طنين كلام آسماني خود شور و حالي خاصی مي بخشيد. 

هنوز آوازهاي زخمي او از گوشه گوشه ي جبهه هاي جنوب به گوش مي رسد آن اسوه ي تقوا و ايمان در مزار كوچكي كه در كتابخانه ي مسجدالمهدي(عج) براي خود حفر كرده بود شبان تيره ي دنيا را با عطر نافله هاي خويش در آميخت و آن گاه كه با تني بي سر به ديدار دوست شتافت، زمين و زمان را شرمنده ي اين كلام آتشين خود نمود كه من شرم دارم كه در محضر آقايم اباعبدالله (ع) سر داشته باشم . روح ملكوتي او سرانجام در آستانه ي بهار 1361 در آسمان بيكران شوش به پرواز درآمد و در جواب قدسيان عالم ملكوت آرام گرفت.  

سروده ای به قلم شهید شیر علی سلطانی :  

كيست مهدي بزم ايمان را سراج ، كيست مهدي سوق ايمان را رواج

كيست مهدي درد دل ها را طبيب ، كيست مهدي زخم جان ها را علاج

انتهای متن/

منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس