جوانمرد بود و جوانمردانه شهید شد

اولین ماه فصل پائیز بود. قرار بود همسرم با چند نفر از مردان روستا به روستای همجوار خودمان بروند و در مجلس ختم یکی از ساکنین آنجا شرکت نمایند. همسرم از ما خداحافظی کرد. بچه ها را بوسید و رفت. دو، سه ساعت نگذشته بود که همراهانش برگشتند و گفتند ضد انقلاب ها عبدالرحیم را اسیر کرده و با خودشان برده اند. آنها گفتند: وقتی ما جمع شدیم برویم، چند نفری با ما بودند که نمی شناختیم. حتی عبدالرحیم پرسید اینها چه کسانی هستند که با ما می آیند؟ اما دیگر پیگیری نکردیم. وقتی از روستا دور شدیم، این چند نفر اسلحه هایی که پنهان کرده بودند، درآورده و ما را محاصره کردند. گفتند ما عبدالرحیم را می خواهیم. تازه فهمیدیم چه خبر است. عبدالرحیم گفت: من می توانم مقاومت کنم و با شما نیایم و همین جا کشته شوم اما با شما می آیم به شرطی که بقیه را مرخص کنید به روستا برگردند. همینطور هم شد.پس از چند روز خبر شهادت همسرم را به ما دادند.

(از خاطرات شریفه سقزی- همسر شهید)