نحوی شهادت شهید سید «عباس موسوی» توسط صهیونیست‌ها

ترور شهید موسوی پیش بینی  عواقب آن صورت پذیرفت

رونین برگمن تحلیلگر اطلاعاتی یدیعوت آحارونوت چنین نقل کرده که هدف این عملیات، جمع آوری اطلاعات درباره سه تن از شخصیتهای حزب‌الله و آنگاه ربودن شهید موسوی بود، اما اقدامات انجام گرفته به یک حمله منتهی شد، این تحلیلگر با ذکر جزئیات اتخاذ تصمیم حمله می نویسد: این تصمیم بدون در نظر گرفتن حوادث بعد از عملیات، اتخاذ شد.

تصمیم تل آویو برای ربایش شهید عباس موسوی

بر اساس نوشته های این روزنامه، موضوع « ران آراد » خلبان ناپدید شده اسرائیلی در یکی از جلسات مهم سران سازمان اطلاعات نظامی اسرائیل "امان" در جولای و آگوست سال 1991 بررسی شد و یکی از شرکت کنندگان پیشنهاد « شکست توازن » را مطرح کرد که هدف آن دستیابی به «اهرم چانه زنی» از طریق ربایش، و آنگاه تبادل اسرا بود. در جلسه 5 آگوست 1991 نام سه تن به میان آمد که سید عباس موسوی جزء آنها بود؛ موضوع این سه تن با ژنرال اوری ساگی رئیس امان به بحث گذاشته شد و وی خواستار آغاز عملیات جمع آوری اطلاعات شد.

تغییرات متعدد تصمیم‌های صهیونیست ها در ماجرای ترور

در 12 فوریه سال 1992، سازمان اطلاعات نظامی اسرائیل، اطلاعاتی دراماتیک دریافت کرد مبنی بر اینکه حزب الله به مناسبت سالگرد شهادت شیخ راغب حرب، مراسمی در روستای جبشیت برگزار خواهد کرد و قرار است تعدادی از رهبران حزب الله از جمله سید عباس موسوی در آن شرکت کنند. اسرائیلی ها زمان دقیق برگزاری این مراسم را نمی دانستند و از طریق برخی منابع غیراطلاعاتی همانند رسانه ها متوجه آن شدند.

در یکی از جلسات که پیش از اجرای عملیات برگزار شد یکی از افسران صهیونیست اعلام کرد که تجهیز یک نمونه اطلاعاتی با هدف اطمینان یافتن از امکان ربایش سید عباس موسوی به عنوان اهرم چانه زنی را تأیید می کند اما بهتر است این عملیات سال آینده اجرا شود. یکی دیگر از افسران گفت: باید اطلاعاتمان را دقیقتر کنیم. نشستهای مختلفی برگزار شد و سخن از « یک نمونه عملیاتی » و نه « عملیات ربایش واقعی » به میان می آمد. بر اساس گزارش روزنامه یدیعوت آحارونوت، هیچکس اعتقاد نداشت که این مانور به عملیاتی واقعی تبدیل شود.

سردرگمی صهیونیست ها برای انجام عملیات

برگمن اشاره می کند که این عملیات بی آنکه کسی به هدف آن و واکنشهای طرف مقابل فکر کند، پیش رفت. در شب 13 فوریه شموئیل آراد رئیس بخش عملیات، برنامه عملیات را در اختیار همکارانش قرار داد و هدف از آن را دستیابی به اهرم چانه زنی از طریق ربایش و آنگاه تبادل اسرا عنوان کرد. در 14 فوریه 1992 بخش مسؤول امور تروریسم در واحد پژوهش‌های اطلاعات نظامی، گزارشی را منتشر کرد که نشان می داد بحث بر سر یک نمونه اطلاعاتی برای ربایش است و نه ربایش واقعی. خلاصه گزارش این بود که: مجموعه خودروهایی که سید عباس موسوی را همراهی می کنند معمولا 3 تا 5 خودرو هستند که دو خودروی آن حامل همراهان است و در جلو حرکت می کند و آخرین خودرو که مرسدس 280 یا 500 است حامل سید عباس موسوی بوده و جای ثابتی در میان خودروهای دیگر ندارد.

برگمن در ادامه می نویسد: « تیم جاسوسی نیروی هوایی در همان موقع، مسأله کاملا متفاوتی را مطرح کرد و آن اینکه به موجب اطلاعات جمع آوری شده، عملیات به مرحله حمله ختم خواهد شد.

تصمیم به ترور سید عباس در آخرین لحظات

یک روز بعد، سه سرباز اسرائیلی در عملیات جنبش جهاد اسلامی به هلاکت رسیدند. در 16 فوریه، اتاق عملیات رأس ساعت 7 صبح باز شد و ایهود باراک فرمانده ستاد کل ارتش به تیم طراحان عملیات اضافه شد. او و ساگی خواهان اجرای حمله شدند، اما همه افراد حاضر در اتاق عملیات، موافق این کار نبودند؛ برخی با اکراه پذیرفتند و برخی آن را رد کردند. دورون تمیر افسر اصلی اطلاعات، بخشهایی از سخنان باراک و ساگی را شنید و با عجله نزد رئیس بخش تحقیقات رفت و پرسید: اینجا چه خبر است؟! مگر می شود که نمونه اطلاعاتی به یک حمله تبدیل شود؟! نباید کاری را انجام دهیم که بعدا موجب پشیمانی گردد. برگمن ادامه می دهد: مخالفان حمله، شجاعت کافی برای اظهار نظرشان را نداشتند.

شامیر برای صدور دستور اجرای عملیات، فقط یک دقیقه فکر کرد!!

سخنان باراک با ساگی در نزدیکی عکس گرفته شده توسط هواپیمای بدون سرنشین و هواپیمای رهگیری کاروان حامل شهید موسوی، صورت گرفت. نیروی هوایی نیز آماده بود اما اسرائیلی ها مطمئن نبودند که این کاروان دقیقا کاروان حامل شهد موسوی است. موشه آرینز وزیر جنگ وقت صهیونیستها نیز وارد جریان عملیات شد و از ترس اینکه مبادا سید عباس موسوی در میان کاروان نباشد، ابتدا با انجام عملیات مخالفت کرد. اسحاق شامیر نخست وزیر نیز عملیات را تأیید نکرده بود چرا که از آن بی اطلاع بود و در روز حمله متوجه برنامه آن شد. آرینز با او تماس نگرفته بود چون در منزلش هیچ تلفنی نبود. آنها می دانستند که او 4 عصر به دفتر کارش باز می گردد. ساعت 3:55 شامیر به دفتر کارش رسید و به واسطه منشی نظامی اش که او به تازگی از موضوع مطلع شده بود، در جریان جزئیات عملیات قرار گرفت. بر اساس گزارش روزنامه یدیعوت احارونوت، شامیر فقط یک دقیقه فکر کرد و ضمن تکان دادن دستش، سپس گفت: او را بکشید.

انجام عملیات ترور با هواپیماهای بدون سرنشین

ساعت 16:10 و پس از آماده شدن مقدمات مراسم در روستای جبشیت، کاروان تحت نظر به چهارراه روستای تفاحتا رسید و هواپیمای اسرائیلی با پرتاب موشک نخست، خودرو سوم را مورد اصابت قرار داد؛ سپس خودروی نخست کاروان را که احتمال می رفت سید عباس موسوی در آن باشد اما در واقع خودرو حامل همراهان بود، زیر آتش گرفت اما تیرش خطا رفت؛ راننده ماشین به محلی در زیر درخت رفت و از دید هواپیما خارج شد اما با سرعت هر چه بیشتر به خیابان برگشت و مورد اصابت قرار گرفت.

ساعت 6 عصر بود که مشخص شد سید عباس موسوی به همراه پسر و همسرش در خودروی دوم بوده است. ساعت 8 موشه آرینز در استودیو مرکزی خبر حاضر شد و مسؤولیت ترور را به عهده گرفت. حزب الله به سرعت به این عملیات پاسخ داد و شهرک های شمالی سرزمین های اشغالی را با تعداد زیادی موشک کاتیوشا مورد حمله قرار داد.

جالب اینکه بر اساس گزارش یدیعوت احارونوت، با وجود گذشت حدود 20 سال از ترور سید عباس موسوی، همچنان در میان صهیونیست‌ها بحث بر سر ضرورت انجام این عملیات مطرح است و بخش بزرگی از آنها معتقدند که اسرائیل، شتابزده عمل کرد و به اندازه کافی، عواقب امر را در نظر نگرفت.